چندین ماه است که بازگشایی‌های رویایی مقام ناظر بازار را به دردسر انداخته است. زمانی‌که محدودیت دامنه نوسان کل بازار را فراگرفته است معامله‌گران رفت و برگشت سهام به هر بهانه‌ای را به عنوان یک زنگ تقویتی می‌بینند که با برنامه‌های مشخص جهش قیمت سهام را رقم می‌زنند.
دنیای بورس: باید گفت حتی اگر هیجان مضاعفی را در معاملات سهام طی بازگشایی شاهد هستیم در نتیجه همان سیاست اشتباه وجود دامنه محدود نوسان قیمت است.
امروز نیز معاملات غمارگ در حالی باطل شد که رشد ۵۰ درصدی را تجربه کرده بود. دزهروای با رشد بیش از ۲۰ درصدی، غپاک نیز رشد قیمت ۴۹ درصدی را تجربه کرده (تا لحظه تنظیم در انتظار تاییدیه ناظر بود) است. هیچ دلیل منطقی برای رشد قیمتی این نمادها طی توقف و بازگشایی دوباره برای توجیه جهش مشاهده نمی‌شود. دو برداشت کاملا متفاوت می‌توان از این موضوع داشت.
تیم کنونی سازمان بورس احتمالا این برداشت را دارد که منتقدان محدودیت دامنه نوسان قیمتی باید اشتباه خود را بپذیرند. نگاه مدیران سازمان بورس احتمالا این است که اگر سهام یک روز بدون دامنه نوسان قیمتی این‌چنین جهش می‌کند حالا فرض کنید اگر به صورت کلی دامنه نوسان برداشته شود هر روز باید جهش این‌چنینی را شاهد باشیم و در نتیجه حباب از آن‌چه در شرایط کنونی مشاهده می‌شود نیز سنگین‌تر خواهد شد.
این‌که چه زمانی بنا است ما پوست‌اندازی تفکر اشتباه حاکم بر سازمان بورس و اقتصاد کشور را شاهد باشیم، مشخص نیست. زمانی‌که محدودیت حداکثری را ایجاد کرده‌ایم طی یک زنگ تفریح و در حالی‌که آزادی یک روزه لحاظ می‌شود باید در انتظار رفتار غیرمعقول بود. حالا این آزادی در قیمت سهام بسته به فضای بازار می‌تواند به ریزش محسوس سهام یا از سوی دیگر مشابه امروز در فضای مثبت بازار به جهش قیمتی سهم ختم شود. اما تصور کنید هر روز سهام با محدودیت نوسان قیمت مواجه نباشد باید بپذیریم که رفتاری معقول‌تر از سوی خریداران و فروشندگان سهام مشاهده خواهد شد.
اگر مسیر انحرافی مانند «صف» چه از نوع خرید یا فروش در بازار وجود نداشته باشد معامله‌گر باید به دنبال دلایل منطقی برای خرید، نگهداری یا فروش سهام خود باشد زیرا در چنین شرایطی احتمال سود و زیان وی طی یک روز به ۵ درصد محدود نمی‌شود. این‌که کدام رئیس سازمان بورس (در دوره‌های گذشته) اولین اشتباه را در اجرای محدودیت دامنه نوسان قیمتی مرتکب شد که همچنان بازار سهام کشورمان چوب همان اشتباه را می‌خورد نیز جالب توجه است. در دوره‌های بعدی ریاست سازمان بورس (سه رئیس اخیر سازمان بورس) جسارت منطبق کردن بورس تهران با بازار جهانی وجود نداشت و همه در نقش دایه مهربان‌تر از مادر مشاهده می‌شوند. این در حالی است که باید هشدار داد که هیجان کنونی در نهایت دامن کل بازار سهام کشور و مدیران سازمان را خواهد گرفت.
بار دیگر تاکید می‌شود که یکی از دلایل اصلی هیجان در کل بازار سهام کشور وجود محدودیت‌های خودساخته مانند محدودیت دامنه نوسان قیمتی است. باید توجه داشت که دو برابر کردن دامنه نوسان نیز دردی دوا نمی‌کند و بهتر است مدیران سازمان بورس برای مثال دستورالعمل معاملاتی حاکم بر بورس نیویورک و نزدک آمریکا اجرا کنند و به خود زحمت ایجاد قوانین جدید مانند دامنه نوسان قیمت را ندهند که در ادامه آن نیز بار دیگر مجبور باشند با افزایش حجم مبنا کاستی‌های این بخش را جبران کنند. نمی‌توان انتظار داشت ساختمانی که از شالوده و پی کج است را با چند تعمیر ساده درست کرد.
